9 Kasım 2010 Salı

I Want You to Notice When I'm Not Around.




Bazen kendimi inanılmaz gerizekalı hissediyorum.
Sonra ağlıyorum.
Geçiyor.

Kimse anlamıyor, ama canım yanıyor.

Muhterem anlamayanlar; "... for English, press 9."

- - -

* Fotoğraf; Semih Kaplanoğlu, Yumurta, Giriş Sahnesi.

7 yorum:

Zeugma dedi ki...

Bu duyguyu yaşamayan yoktur bence..
Olur öyle bazen :)
Canın yanmasın.

''Ya, bu Türkiye yaramıyor sana,'' diyesim geldi bak şimdi :)

Brajeshwari dedi ki...

bazen bende kızıyorum kendime..
gel beraber ağlayalim...

feanor dedi ki...

"ben kimseyi okuyamıyorum, dolayısıyla kimse de beni bi tarafına takmaz." diyordum son günlerde, o yüzden tenkyuverimaç.

//zeugma: Yaramıyor gerçekten de, ama daha var gitmeme. Timeplan bile hazırladım, "kısmetse" 2012de Almanya'dayım. Ama gerizekalı her yerde gerizekalı. Kendimden gitmedikten sonra ülkeden gitmişim, ne fayda?

//Brajeshwari: HUZUR istiyorum. bir de DÜZEN. Sıralaması önemli değil. Sınavlarım bitsin görüşelim, hatta bayramda elini öpmeye geleyim :) günde 3-4 saat uyuyorum şu aralar ve beynimin fatal error vermesine çok az kaldı. Öperim bal gıdıktan ;)

beenmaya dedi ki...

pisicik ne oldu sana :/

feanor dedi ki...

//maya: yalnızım. 3 haftadır odamın içine hapsolmuş durumdayım. telefonum çalmıyor. günde 3-4 saat uyuyorum. sınavlarım hala "idare eder." Asosyal oldum. Sevgili istiyorum. çevremdeki insan sayısı artıyor ama arkadaş sayım azalıyor. bunu fark ediyorum.

yoruldum bunaldım sıkıldım falan da filan. bildiğin yurdum öğrenci bunalımı.

öğrencilik mi? en güzel yıllar mı? peh! 4. sınıftan önce öyleydi, ivit.

özledim.

y. dedi ki...

bazen içimde duyduğum acı ve yalnızlık duygusu o kadar büyüyor ki,kendimi camdan bir eriyik içine sokmak ve kalmak istiyorum. bana bak, olma öğrenci bunalımı falan, ricayla falan olmayacağından emrediyorum ki,( ha ha ha, deliliğin üst sınırı)yapasın. sen bir de bizim yaşımızda gör bir vauç inasanınla kalıyorsun, onu da herzaman bulamıyorsun. kucaklarım seni.

feanor dedi ki...

yalnızım.

uzun zamandır karşıma çıkan kimseyi sevemedim. Hep bir şeyler eksik, hep bir şeyler fazla. Bu kadar "tek" kalmaktan yoruldum. Bu kadar tekken, dönüp dönüp eskileri özlemekten yoruldum. Eskilerin bir faydası yok, daha çok üzmekten başka, ki o da fayda değil ki.

Ağlıyorsam, budur sebebi.